من غمگین می‌شوم...
دلتنگ می‌شوم...
و گاهی از نبودنت
اشک می‌ریزم...
سکوت شب را
به آغوش می‌کشم
و نبودنت در هر تپش قلبم می‌پیچد
مثل صدای دوردست دریا
که هر لحظه
بیشتر فرو می‌رود در عمق سینه‌ام...
گاهی که به آسمان نگاه می‌کنم
تو در گوشه‌ای از ستاره‌ها
پنهان شده‌ای
اما فاصله‌ها
دست‌هایم را کوتاه کرده‌اند
از لمس بودنت...
باز هم غمگین می‌شوم
دلتنگ‌تر از همیشه...
و شاید فردا
لبخندت را در صدای نسیم پیدا کنم...
شاید...
#احمد_بیگی
دی ماه 1396 خورشیدی
از دفتر بی عنوان برای همه به‌جز تو
